Η φετινή επέτειος βρίσκει τις γυναίκες, εργαζόμενες και άνεργες, αντιμέτωπες με την ανασφάλεια που δημιούργησαν οι έκτακτες υγειονομικές συνθήκες με την εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού και οι ακόλουθες ανεπαρκείς πολιτικές της κυβέρνησης, με την προώθηση της επισφαλούς απασχόλησης και των ευέλικτων μορφών εργασίας.
Πολλές όμως είναι οι γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της «μάχης» ως ιατρικό, νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, δίπλα στον ασθενή και το οικογενειακό του περιβάλλον, υπηρετώντας με αυτοθυσία.
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει δυστυχώς τη χώρα μας στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα ισότητας των φύλων. Σήμερα που η ελληνική κοινωνία φωνάζει «Δεν είσαι η Μόνη» και βομβαρδίζεται από αποκαλύψεις φαινομένων έμφυλης βίας, ο αρμόδιος κρατικός φορέας συνεχώς υποβαθμίζεται. Η κυβέρνηση επέλεξε να καταργήσει τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και να συγχωνεύσει τις πολιτικές για την ισότητα, σε μια εποχή που είναι επιτακτική η ανάγκη για άμεσες ενέργειες εκ μέρους της πολιτείας για την έμπρακτη προστασία όλων και τη δημιουργία κλίματος ασφάλειας, ελεύθερης έκφρασης και δημιουργικότητας σε όλους τους χώρους.
Η επέτειος αυτή αναδεικνύει τον ρόλο των γυναικών, άνεργων κι εργαζόμενων, μητέρων, πολύτεκνων, μόνων και μας θυμίζει πως, παρά τις σημαντικές τους κατακτήσεις, υπάρχει ακόμη δρόμος που πρέπει να διανυθεί προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής ισότητας.
Η διασφάλιση και προστασία της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία αποτελεί δικαίωμα, αλλά και ζήτημα κοινωνικής συνοχής, άρρηκτα συνδεδεμένο με την ίδια τη Δημοκρατία
